Deze column van Harry Hamstra verscheen op Zaterdag 27 september 2014 in het AD/AC
Als het krantenmeisje op maandagochtend klokslag kwart over zes de kranten met een doffe smak, als ware het een blok hout, via de brievenbus op de grond dropt, zit ik rechtop in bed en haast mij vervolgens naar beneden om niet veel later onder het genot van een bakje senseo en een beroomboterde plak ontbijtkoek de sportpagina’s te ontleden. Een wekelijks terugkerend ochtendritueel. De papieren krant, daar kan geen enkel digitaal nieuws tegenop.
Die maandagmorgen lees ik weer eens dat een speler van de verliezende ploeg tegen de dienstdoende journalist heeft gezegd: ‘jammer, maar als we zo doorgaan komt het ‘vanzelf’ goed met ons’. Nou, vergeet het maar. Niets komt ‘vanzelf’ goed. Spelers die dat denken zitten er goed naast. Ze vormen een intrinsiek gevaar voor iedere ploeg. Gemakzuchtige gasten die met zo min mogelijk inspanning en zweetdruppels denken te kunnen presteren. ‘Ach, komt ‘vanzelf’ goed joh…’. M’n reet! Voetballers krijgen niks ‘vanzelf’, die moeten, zeker op het niveau van hoofdklasse en topklasse, iedere week keihard aan de bak. Werken aan conditie, kracht, souplesse, tactisch onderricht, verfijning van techniek, inslijpen van patronen, oefenen van dode spelmomenten en gezamenlijk een bijdrage leveren aan een goede teamgeest. Dat gaat niet ‘vanzelf’, daar komt veel voor kijken. Investeren. Amateurvoetballers die zich drie avonden in de week bekwamen om hun hobby in het weekend zo succesvol mogelijk te beoefenen, daar wordt wel wat van verwacht.
Ik zie ze wekelijks trainen om te kunnen presteren in de topklasse en aanschouw hun inspanningen met een zekere weemoed, denkend aan de jaren dat ik daar zelf tussen liep. Drie keer in de week anderhalf uur volle bak. Hoe heerlijk is dat! Dat gaat echt niet ‘vanzelf’. Als ik spelers hoor klagen zeg ik maar niets. Ooit zullen ze net als ik langs het veld staan en terugdenken aan de tijd dat ze jong, afgetraind en fit waren en heimwee ervaren. Voor je het weet is het zover, het voortschrijden van de tijd is het enige dat ‘vanzelf’ gaat.
