Het is ‘the day after’. De eerste schrik na de jobstijding over Harry is weggeëbd. Kranten en websites hebben berichten geplaatst. Facebook staat vol met geschokte reacties. We hebben een respectvolle minuut stilte gehouden, we hebben na kunnen praten. Inderdaad, het zat er aan te komen, dat wisten we de laatste weken maar al te goed. Maar toch….., het knaagt en het zal de komende tijd ook blijven knagen. We zullen het vanaf nu zonder Harry moeten doen.
Harry Hamstra
Harry, voetbalmens, verenigingsdier, motivator, inspirator, criticus, cynicus en scherp observator. Het hart op de tong en een venijnig scherpe pen in de hand. Als klein jongetje al lid van Sparta. Zwarte kicksen, leren bal, vierkante doelpalen en ernstig gemankeerde velden. Zo begon zijn voetbalcarrière.
Met George Best als voorbeeld, afgezakte kousen zonder scheenbeschermers en wapperende blonde manen streed hij zich naar het eerste elftal waarmee hij in 1987, als genadeloze back, het hoogste amateurniveau bereikte.
Het bleef echter niet alleen bij voetballen. Al vanaf zijn jonge jaren stond Harry aan de bakermat van vele initiatieven die hebben bijgedragen aan het succes van onze club. Sponsorlopen, loterijen, de Presentatiegids, de overdekte tribune, de supportersvereniging, ons cluborgaan De Sparta-schakels en recentelijk het nieuwe A-veld en het Salentein-toernooi zijn allemaal min of meer aan het brein van Harry ontsproten. Kenmerkend voor Harry was de doortastendheid en het enthousiasme waarmee hij die plannen ook daadwerkelijk realiseerde.
Na de periode waarin hij zelf actief voetbalde legde hij zich toe op zijn trainerscarrière. Logisch gevolg daarvan was dat hij bij andere clubs terecht kwam. Zeewolde, Veensche Boys en Spakenburg waren de gelukkige. Met de laatste club werd hij als interim-coach zelfs kampioen op het hoogste niveau. De reacties op het overlijden van Harry die op de betreffende websites zijn te vinden getuigen van het respect en de waardering die hij ook bij deze clubs heeft opgebouwd.
In 2011 keerde hij als Technisch Manager terug op het oude oranje-zwarte nest, overigens zonder daar in al die trainersjaren ooit echt afstand van te hebben genomen. Zijn voetbalkennis en relatienetwerk hebben Sparta Nijkerk veel goeds gebracht.
Toen, er in 2012 kanker bij Harry werd geconstateerd vreesden vele Spartanen dat er in datzelfde jaar al afscheid van hem zou moeten worden genomen. Ze vergisten zich echter in de weerbaarheid en veerkracht van dit karaktermens. Elk sprankje hoop, elke nieuwe behandeling en elke volgende zijden draad werden door hem aangegrepen om de blessuretijd zo lang mogelijk te laten duren.
Dat er uiteindelijk zou worden afgefloten wist hij maar al te goed. Hij sprak er niet veel over, maar deed dat wel in het interview dat er begin dit jaar ter gelegenheid van zijn 50-jarig jubileum werd gemaakt. Zijn broer Henry maakte er een samenvatting van welke via de onderstaande link te bekijken is.
Namens de hele Sparta Nijkerk-familie wensen wij Anja, Harry, Lysanne, Harry’s moeder en de verdere familie veel sterkte om het verlies van deze unieke man te dragen.
Het bestuur
