Nieuws

Vaak wordt gezegd dat de belangrijkste persoon binnen een voetbalvereniging de hoofdtrainer is. Bij de meiden- en vrouwen van v.v. Sparta Nijkerk is dat Marcel van den IJssel.
Zo met de feestdagen in zicht is dit een mooi moment voor een interview met Marcel.

Marcel, dit is al je 3e seizoen bij v.v. Sparta Nijkerk maar ook door de 2 coronaseizoenen ben je wellicht nog niet bij iedereen even bekend. Kun je wat meer over jezelf vertellen?

Ik ben 48 jaar, woon in IJsselstein en ben getrouwd met Chantal. Samen hebben we 2 dochters, Naomi (20) en Sophie (13). Sophie voetbalt bij in de MO15-1 IJFC in IJsselstein en Chantal bij de 35+ op vrijdagavond bij VVIJ. Een echte voetbalfamilie dus.

Tot mijn 17e heb ik bij vv Benschop gevoetbald. Daarna nog een jaartje in IJsselstein bij VVIJ in de O19 op interregionaal niveau.
Nadat ik op mijn 19e zwaar geblesseerd raakte aan mijn knie tijdens een zaaltoernooi, en voetballen niet meer ging, ben ik begonnen met het trainen en coachen van jongens O15 en O17 bij mijn oude club in Benschop. Voetbal is toch mijn passie en zo kon ik daar mee verder.

Na 2 jaar werd ik gevraagd een talentvol meiden O19 team te begeleiden bij VVIJ. Dat was mijn eerste kennismaking met het meiden- en vrouwenvoetbal. Een iets andere aanpak was nodig, maar het beviel me goed en ook de resultaten waren prima. Na 3 promoties en het winnen van de KNVB districtsbeker stapte ik over naar vv Vreeswijk (2e klasse) en werd daar hoofdtrainer van de vrouwen. Na vier mooie jaren in Nieuwegein kwam de volgende stap naar Saestum in Zeist waar ik vrouwen 3 onder mijn hoede nam. Een keertje niet als hoofdtrainer maar voor mij een mooie mogelijkheid om te ervaren hoe het er in de top van het vrouwenvoetbal aan toe gaat. We speelden in de 2e klasse en mijn opdracht was het opleiden van jonge talentvolle speelsters richting het 1e en 2e team. Daarnaast ook het begeleiden van teleurgestelde speelsters, die buiten de selectie vielen, en helpen de stap omhoog weer te kunnen maken. Het was een leerzaam seizoen en de doelstellingen werden behaald maar voor mijzelf was wel duidelijk dat eindverantwoordelijk zijn beter bij mij past.

Er kwam een telefoontje uit Maarssen of ik interesse had het eerste elftal uitkomend in de 3e klasse (net gepromoveerd) en het vrouwenvoetbal bij vv Maarssen in het algemeen verder te ontwikkelen. Het leek een stapje terug maar het was een zeer ambitieuze club en enthousiaste groep waarbij ik weer de eindverantwoordelijkheid zou hebben. Het bleek geen verkeerde keuze, in Maarsen heb ik 4 mooie jaren fijn kunnen samenwerken en hebben we het vrouwenvoetbal naar een hoger plan kunnen brengen door o.a. een kampioenschap naar de 2e klasse. Uiteindelijk speelde het team, enkele jaren na mijn vertrek, in de hoofdklasse.

Na deze ervaring en een jaartje niets gedaan te hebben op voetbalgebied kwam de vraag uit IJsselstein of ik terug wilde keren naar VVIJ. Dit was voor mij de mogelijkheid om aan het werk te gaan met een team uitkomend in de eerste klasse. En het sportcomplex op anderhalve kilometer afstand van mijn woning was natuurlijk ook prima. Bij VVIJ heb ik vier jaar een mooie en enerverende tijd gehad, wederom een keer de districtsbeker gewonnen en (helaas) ook een finale verloren. De nacompetitie werd ook twee keer gehaald maar in de laatste wedstrijd ging het helaas mis in Rotterdam bij vv Rhoon. Het laatste seizoen waarin we er klaar voor waren om voor promotie te spelen werden we geconfronteerd met het besluit van de KNVB om belofteteams van ADO Den Haag en Telstar in onze competitie te plaatsen. We werden dat seizoen helaas derde achter deze 2 clubs.

Hierna ben ik bij de buren (IJFC) aan de slag gegaan als hoofdtrainer van de vrouwen, en na een eerste seizoen in de 2e klasse werd het kampioenschap al snel bereikt en heb ik nog een aantal jaar met deze groep in de 1e klasse kunnen werken.  Na de periode IJFC waarin we in mijn laatste seizoen in de laatste nacompetitiewedstrijd promotie naar de hoofdklasse misliepen kreeg ik een telefoontje uit Nijkerk van ene Hans Stam.  Of ik interesse had hoofdtrainer te worden van de vrouwen die dat seizoen kampioen in de derde klasse konden worden (en dat werden ze ook). Het was nogal aan de late kant, het team moest nog twee wedstrijden spelen waardoor de tijd om ze te bekijken wel erg kort was. En Nijkerk, hoever was dat wel niet rijden vanaf IJsselstein??

Maar goed, een gesprek met een bakkie koffie kan altijd. Hierna volgde een gesprek met een aantal speelsters en nog één met Hans en Mirsad en het gevoel was van twee kanten goed dus begonnen aan een nieuwe klus in Nijkerk. De speelsters moesten wennen aan een nieuwe, intensievere en volwassener wijze van trainen en spelen maar de ontwikkeling was daar en het enthousiasme groot. Helaas gooide Covid roet in het eten waardoor we al twee seizoenen niet af hebben kunnen maken. Hopelijk gaat het dit seizoen wel lukken.

Wat vind je van de vereniging Sparta Nijkerk in het algemeen en de meiden- en vrouwen tak in het bijzonder?

De eerste keer dat ik bij Sparta Nijkerk kwam was ik onder de indruk van de mooie accommodatie. Sparta Nijkerk is een grote en bekende club (ook in Utrecht) waar vrijwilligers zeer betrokken zijn. Wat ik ook kenmerkend vond is dat de voorzitter de moeite nam om bij onze eerste competitie wedstrijd (uit in Haarlem!) de gehele wedstrijd te komen kijken. Hiermee was gelijk duidelijk dat het vrouwenvoetbal in Nijkerk er toe doet.

De meiden- en vrouwentak bij Sparta ontwikkeld zich snel. Er is veel jeugd en met name de jongere speelsters zijn goed vertegenwoordigd. Ik heb al een aantal leuke talenten voorbij zien komen wat zeker ook belangrijk is voor de toekomst van het eerste elftal. Hopelijk kunnen wij ze, zodra ze de stap naar de senioren maken, een mooie uitdaging bieden door dan met de selectie op hoog niveau uit te komen. De trainers helpen ze daar goed bij en niet onbelangrijk, er is veel spelplezier.

Bij de senioren ziet het er ook goed uit. Een selectie van VR1 en 2 waar prestatiegericht gevoetbald wordt, een niet selectieteam VR3 waar ook goed gespeeld wordt en dan nog drie teams die op de vrijdagavond recreatief competitie spelen. Voor ieder ambitieniveau is er dus gelegenheid om bij Sparta te voetballen.
Verder is er ook een bevlogen kader. Dat is toch de drijvende kracht achter het goed functioneren van de afdeling. Enthousiaste trainers en coaches die met veel enthousiasme begeleid worden door Mirsad en Sam. Ik weet hoeveel energie er nodig is om dit alles soepel te laten verlopen.
Dan zijn er ook nog senioren speelsters die zich inzetten binnen de Businessclub ten gunste van de meiden en vrouwen, vrijwilligers die zich bezig houden met de organisatie van de pupil van de week en is er een hoofdsponsor voor de gehele afdeling te weten SilverCloud Computing uit Nijkerk. Als laatste, en die wil ik toch even benoemen, heb je nog Hans Stam die vanaf het begin van het eerste vrouwenteam bij Sparta tot op de dag van vandaag op allerlei gebied zich 100% inzet om het vrouwenvoetbal in Nijkerk op de kaart te zetten en houden. Deze mensen zijn heel belangrijk voor de afdeling en de club.

Bovenstaande opsomming geeft wel aan dat het meiden- en vrouwenvoetbal bij Sparta Nijkerk in mijn beleving volop in beweging is en er een mooie afdeling (ont)staat. Dit zal de komende jaren verder uitgebouwd moeten worden. We zijn er zeker nog niet, er zijn nog voldoende verbeterpunten.

Dit seizoen heeft VR1 alle 6 de competitiewedstrijden gewonnen, is door in de beker en er wordt attractief voetbal gespeeld. Je zult tevreden zijn of zie je nog verbeterpunten/uitdagingen en wat willen jullie dit seizoen bereiken?

De doelstelling is meevoetballen om promotie naar de landelijke 1e klasse met goed verzorgd spel. Je hebt dat niet altijd zelf in de hand maar alles wat we er zelf aan kunnen doen, binnen de mogelijkheden die we hebben, doen we. De groep is enthousiast en er wordt hard gewerkt aan de verbeterpunten. Tot dusver bevestigen de resultaten dat we op de goede weg zijn. Maar we zijn nog maar op een derde van de competitie en er kan nog van alles gebeuren. Hopelijk kunnen we in januari de competitie weer hervatten en een gooi doen naar promotie. De vereniging heeft zich onder andere ten doel gesteld met VR1 hoofdklasse te spelen op termijn.

Is dat in jouw ogen realistisch en wat moet daarvoor gebeuren c.q. wat is belangrijk om die doelstelling te kunnen halen?

Meedoen voor promotie naar de 1e klasse is op dit moment een reële doelstelling mits iedereen fit blijft. Wat ik zie is dat het prestatiegericht spelen op dit moment nog volop in ontwikkeling is bij Sparta en het aantal speelsters binnen de senioren die dat kunnen en willen nog niet groot genoeg is. De huidige MO19 bestaat uit speelsters die voornamelijk eerstejaars zijn of zelfs nog in de MO17 uit kunnen komen. De aansluiting op korte termijn is daardoor nog niet voldoende en zal pas op langere termijn vanuit de jeugd verzorgd kunnen gaan worden waardoor er een grotere selectie ontstaat en er zeker een gooi naar de hoofdklasse gedaan kan worden. In potentie en qua uitstraling hoort Sparta Nijkerk met de vrouwen uiteindelijk ook op hoog niveau te spelen vergelijkbaar met de mannen.

Je hebt al een aantal keer gasttrainingen verzorgd bij de jeugd, je kent de speelsters van VR2. Wat is je indruk van de jonge speelsters?

Zoals ik eerder al aangaf in dit interview ziet het er zeker in de jongste jeugd goed uit. Talenten zijn er zeker en zullen op termijn hun weg naar het eerste wel kunnen vinden. Maar daar gaan nog wel enkele jaren overheen voordat dat zover is. Jonge talentvolle en ambitieuze speelsters krijgen van mij wel snel de gelegenheid zich te laten zien bij vrouwen 1. Dit kan door het regelmatig deelnemen aan een training of speelminuten maken tijdens (oefen) wedstrijden. Hierdoor ontwikkelen ze zich sneller en kunnen de stap naar de selectie daarmee ook eerder en beter maken. Je geeft daarmee de andere talentvolle jeugdspeelsters ook perspectief. Uiteindelijk wil je graag dat er veel speelsters uit de (eigen) jeugd in het eerste terecht komen of een kans daarvoor krijgen. Dat is voor alle trainers en coaches die al die jaren gewerkt hebben aan de ontwikkeling van die speelsters uiteindelijk ook een mooi resultaat.

Bedankt voor het beantwoorden van de vragen Marcel. Rest ons nog alle Spartanen en hun familie fijne feestdagen te wensen.
Daar sluit ik me graag bij aan en laten we hopen dat we in 2022 weer snel kunnen voetballen.

Sam Gersen
Coördinator Meiden- en Vrouwen