Nieuws

WAT GOED TE MAKEN…….

Zegeningen
Dat de apotheose van een competitie spannend en meeslepend kan zijn bewijst dit seizoen de eredivisie. De traditionele top drie vecht om de eerste plaats. Feyenoord heeft de beste papieren maar het gaat er in de slotfase vooral om welk team mentaal het sterkst is en ook hoe de teamspirit is om er een succesvolle eindsprint uit te trekken. Ik zeg bewust niet ‘na een zwaar seizoen’, want hoe mooi is het vak van profvoetballer: trainen, voetballen, rusten, verzorging….. en dat alles voor een riant salaris dat niet zelden de Balkenende-norm overstijgt. Die gasten hebben geen reden tot klagen, al zou je zo af en toe wel denken dat ze het zwaarste beroep ter wereld hebben. Onzin, profvoetballers zouden wat dat betreft wel eens wat vaker hun zegeningen mogen tellen in plaats van met frisse tegenzin of verongelijkt als een verwend jochie, zwaar onder de tatoeages en een pet nonchalant op het hoofd voor een camera te verschijnen. Al zijn er gelukkig ook uitzonderingen.

Heerlijke uitlaatklep
Amateurvoetballers geven je soms ook de indruk dat ze het allemaal zo zwaar hebben. De hele dag hard werken, thuis voor het eten en de kleine zorgen, soms nog een studie, werkstress en dan, bijna tot overmaat van ramp, ‘s avonds nog naar het trainingsveld. Ja, het is me wat. Ze lijken te vergeten dat voetbal hun hobby is. Een heerlijke uitlaatklep. Niet dan? Want zo is het toch? Heerlijk als klein ventje achter een bal aan rennen met je vriendjes, de jeugdselecties van de club doorlopen en uiteindelijk je droom waarmaken: voetballen in het eerste elftal op het hoogste amateurniveau. Je bent ‘the local hero’, er wordt tegen je opgekeken en als je in het weekend presteert dan weten de journalisten op maandag niet welke superlatieven ze moeten bezigen om jou de voetbalhemel in te prijzen. Daar doe je het voor. Voetbal is nog steeds primair je hobby. Maar niets menselijks is een voetballer vreemd, sporters met een welgevormd ego, spelend voor de club, voor het team en voor zichzelf. In die volgorde en niet anders. Eerst de club, dan je team en dan het individu.De club, het team, de speler

De slotfase van de competitie is voor ieder team anders. Grofweg zijn er drie mogelijkheden: spelen voor het kampioenschap en/of een periodetitel, strijden tegen degradatie of anoniem het seizoen eindigen in de middenmoot. Met nog vijf competitiewedstrijden te gaan geldt dat laatste voor onze hoofdmacht. Met een op veel plaatsen gewijzigde selectie begonnen we de competitie fris en met nieuw elan. De reacties van het publiek waren dan ook positief. Een nieuw team, kwaliteit van buiten, eigen jeugd en talenten uit de regio. Gezonde concurrentie, een goede sfeer, kortom, perspectief. Dat laatste geldt nog steeds al kunnen we er niet omheen dat we in de tweede seizoenshelft tot nu toe beduidend minder presteren. Waar dat aan ligt? Ik was twintig jaar voetbaltrainer en heb dat ook meegemaakt met de teams die ik trainde. Vorm is iets ongrijpbaars en waarom het de ene week wel en de andere week niet lukt is een mysterieus gegeven in de voetballerij en de sport in zijn algemeenheid. Van belang is dat voetballers beseffen dat ze de mooiste hobby beoefenen die er bestaat en dat die beoefening veel en veel leuker is als het plezier er van afspat. Want als je fit en gezond bent is er geen enkele reden om met sacherijn of onvrede het veld in te stappen. Je mag weer, we mogen weer! Wat is er mooier dan op zaterdagmiddag voor een drukbezochte Ebbenhorst de kleedkamerdeur uit te stappen om met elkaar een teamprestatie neer te gaan zetten. Het publiek vermaken, punten pakken voor de club, het team en jezelf, nog steeds in die volgorde.

Wisselwerking
Het publiek heeft gauw genoeg door met welke spirit en intentie een team het veld is ingegaan. Supporters kunnen ook heel goed een mindere wedstrijd verdragen, als er maar sprake is van strijd, beleving en een team dat bereid is voor elkaar door het vuur te gaan. Dan is goed en attractief voetbal bijna altijd het logische gevolg. Dan ontstaat er die gezonde en heerlijke wisselwerking tussen team, spelers en publiek. Dan zijn er alleen maar winnaars. Al die ingrediënten die voetbal zo mooi maken zijn niet te koop bij onze hoofdsponsor de BONI. Die zaken liggen daar niet in de schappen. Dat moet uit spelers zelf komen, daartoe aangemoedigd en geïnspireerd door de trainer en zijn staf.

De opmaat voor een nieuw seizoen
We hebben met ons eerste elftal nog vijf wedstrijden voor de boeg. Dan zitten er al weer 30 wedstrijden in de Hoofdklasse B op. Wedstrijden tegen Genemuiden, Urk, Dronten, Staphorst en Excelsior ’31. Op papier interessante wedstrijden. Nog drie thuiswedstrijden en twee keer uit. Reden genoeg voor de boys om er wat van te maken. Mooi lenteweer, prima omstandigheden, wat willen we nog meer. Iets om naar uit te kijken, voor voetballers en publiek. Die laatste wedstrijden moeten niet de bekende nachtkaars zijn die langzaam maar zeker uitgaat, nee, ze zijn de opmaat voor een nieuw seizoen. Dat geldt zowel voor de spelers die blijven als die weggaan en volgend seizoen elders hun kunsten vertonen.

Spartaanse clubgeschiedenis schrijven
Naast de afsluiting van de competitie hebben we nog wat goed te maken. En dan heb ik het over de beker! Competitievoetbal is mooi, bekervoetbal heeft zeker zoveel charme. Het knock-out systeem verplicht tot presteren. In die ene wedstrijd moet het gebeuren. Volgende week woensdag – 12 april – wacht de goed presterende eersteklasser DUNO D in de kwartfinale van de districtsbeker. Een doordeweekse uitwedstrijd in Doorwerth. Winst betekent een thuiswedstrijd in de halve finale tegen SDC Putten en plaatsing voor de KNVB beker! Ik hoef dus niet uit te leggen hoe belangrijke en prestigieus deze wedstrijd is. Bekervoetbal. Dan moet je er staan. En……we hebben nog wat goed te maken. We gaan twee jaar terug in de tijd. Zaterdag 16 mei 2015. Finale districtsbeker Oost. Sparta Nijkerk – Excelsior ’31. Een uitgelezen mogelijkheid om clubhistorie te schrijven. Maar we stonden er niet, verzaakten en verloren met 0-3. Balen als de welbekende stekker. Na het jammerlijke verlies was er het besef van die enorme gemiste kans.

Het is nu 2017.
We zitten nog ‘in de beker’ en revanche moet de ultieme gedachte van Spartaanse voetballers zijn. Gaan voor die prijs! Met z’n allen die BEKER omhoog willen tillen. Wat in 2015 niet lukte dat moet dan in 2017 maar gebeuren. Spartaanse clubgeschiedenis schrijven. Als dat geen geweldige uitdaging is…..!!!!

Harry Hamstra