Nieuws

Een bekende verschijning op De Ebbenhorst is vorige week overleden.
Je hebt van die mensen die je altijd wel ergens langs een veld treft. Of het nu bij de jongste jeugd, bij de A1, de lagere senioren of bij het eerste of tweede is, negen van de tien keer zijn ze er en staan voetbal te kijken. Leunend over of tegen het hekwerk, pratend met andere Spartanen of supporters van de tegenpartij. Ze vallen eigenlijk niet meer op, zo gewoon is het dat ze bij hun club zijn en de verrichtingen van de diverse teams volgen.
Ik heb het over de zesentachtigjarige Nijkerker Aart van den Brink. Voetballiefhebber in hart en nieren en een bekende verschijning langs de boorden van onze velden, trouw bezoeker van de Kringloopwinkel, aan het werk bij de Ouwe Stomp, present als er weer een Spartaanse klus moest worden geklaard of zittend aan een tafel in de kantine. Dat beeld is verleden tijd. Aart overleed op vrijdag 3 februari jongstleden. Zijn ‘vaste’ plek aan het leunhekwerk van het hoofdveld, nabij het entreehokje, zal vanaf nu leeg blijven.

Aart van den Brink (foto Jan van den Brink)

Altijd in voor een praatje, graag zelfs. Want praten dat kon Aart als de beste. Redeneren, filosoferen. Liefst over voetbal maar zijn interesse was breder. En……..hij wist veel. Voor de laatste nieuwtjes en geruchten moest je bij Aart zijn. Fietsend door Nijkerk en zijn buitengebied zag en hoorde hij nog wel eens wat. En als het over voetbal ging dan had hij daar een speciale antenne voor. Ik maakte graag een praatje met hem. Altijd belangstellend – ‘hoe is ‘t mit je jong?’ – en scherp als het over voetbal ging. Aart had een mening en dat wilde hij weten ook. Niets mis mee. Discussiëren over voetbal was nooit saai met hem. Hij was geïnteresseerd en daardoor breed georiënteerd en over het algemeen goed geïnformeerd. Ik deelde nog wel eens wat zaken van technische aard met hem. Dan zei ik ‘dat kan ik tegen joe wel zeggen Aart’ en dan vertrouwde ik hem soms zaken toe waarvan ik vond dat hij als vaste bezoeker van trainingen en wedstrijden recht had om het te weten. Dat vond hij mooi, dat je hem in vertrouwen nam en dat hij kennis nam van zaken die eigenlijk nog niet of nauwelijks bekend waren.

Aart wist ook veel van de historie van Sparta Nijkerk en van het Nijkerkse voetbal. Daar verhaalde hij ook graag over. Dan noemde hij roemruchte namen van voorzitters en bestuurders, trainers en spelers ook, en allerlei voetbalzaken die hij had meegemaakt. Hij kon daar vol passie en overtuiging over vertellen. Dat historisch besef en verhalen over ‘vrogger’, dat missen we steeds meer bij de club.

Met het overlijden van Aart van den Brink is er weer een brok historische clubkennis weg. Maar als man van 86 jaar – geboren in 1931, het jaar van oprichting van Sparta Nijkerk – ging het bij Aart niet alleen maar over het verleden, hij was als geen ander op de hoogte van de ontwikkelingen in het hedendaagse voetbal, zowel lokaal, regionaal als (inter)nationaal, en stak zijn duidelijke mening over spelers, trainers of opstellingen nooit onder stoelen of banken. Zo kennen we hem.

We zullen de vertrouwde verschijning van Aart missen langs de lijnen van de Spartaanse velden.
Hij ruste in vrede.

Harry Hamstra