TEAM MET EEN MISSIE EN SUPPORTERS VAN HET TYPE ANDRIES VAN SOEREN.
In de eerste plaats wil ik stilstaan bij het overlijden van Andries van Soeren. Tachtig jaar mocht deze doorgewinterde Spartaan worden. Supporter in hart en nieren. Dit seizoen sprak ik hem nog twee keer tijdens wedstrijden van het eerste elftal. Achter het doel, in de buurt van de koffiekiosk. Gezeten in een scootmobiel en met de zuurstoffles in de ‘kofferbak’ vertelde hij dat het ‘niet altijd meeviel’ maar dat hij probeerde naar Sparta Nijkerk te komen als hij zich goed voelde. Want de gang naar het voetbalveld van Sparta Nijkerk of naar een tegenstander zat er ingebakken.
Als speler van het eerste elftal, en dat is al weer meer dan twintig jaar geleden, weet ik niet beter of Andries stond langs de lijn en na afloop was hij in de kantine te vinden. Hij was nooit alleen maar altijd met een vast groepje supporters: Hendrik Bouw, Hendrik van der Horst (Hendrik & Hendrik) Rikus van der Horst, Jacques Belois en anderen. Vaste supporters. In uit- en thuiswedstrijden, in weer en wind, in voor- en tegenspoed, bij degradatie maar zeker ook bij kampioenschappen. Want Andries hield zeker van de gezelligheid en op z’n tijd een feestje bij onze club. Na afloop van de wedstrijden altijd aanwezig in de kantine met een vast groepje aan een vaste tafel. Gezelligheid troef.
Met Andries verliezen we een supporter waar je als speler altijd graag even een praatje mee maakte. Natuurlijk kende hij zijn teleurstelling bij een verliespartij maar dat uitte zich nooit in vervelend gedrag of negatief gedoe. Andries zei liever: ‘volgende keer maar weer beter…..’. Een instelling die we gelukkig nog bij veel supporters aantreffen maar waar sommige supporters zich ook aan zouden kunnen spiegelen. Andries van Soeren was zo’n supporter waar een club zich er wel een paar honderd van zou wensen.
Ik wens zijn vrouw, kinderen en familie veel sterkte in deze moeilijke tijd en met name ook de familie Bouw, rijk vertegenwoordigd binnen onze vereniging, die nog maar enkele dagen geleden broer Piet ten grave droeg.
In de tweede plaats wil ik even stilstaan bij het feit dat het zaterdag al weer 23 maart 2013 is. Vanwaar deze constatering? Als oud-voetballer en inmiddels ook als oud-trainer weet ik dat vanaf nu, we spelen met ons eerste elftal nog maar zeven wedstrijden, de competitie in een poep en een zucht voorbij is. Voor we het weten is het begin mei en zit het seizoen 2012-2013 er al weer op. Dat moet je je als spelers even realiseren.
Noem het een wake-up-call, even wakker wezen met z’n allen, want nu is de tijd dat de figuurlijke klappen uitgedeeld moeten worden, nu gaat het erom dat we niet slapen maar klaarwakker zijn. Wie is er het fitst? Fysiek, maar vooral tussen de oren. Als voetballer moet je nu bezig zijn met de apotheose van het seizoen. Niet denken, ach, nog maar zeven wedstrijdjes, nee, naar de ranglijst kijken en je kansen inschatten, een plan trekken, gretig zijn en samen constateren dat het nog een heel mooi seizoen kan worden!! Want ons eerste elftal speelt nog twee uitwedstrijden en vijf thuiswedstrijden in amper anderhalve maand.
Er is nog veel te halen. Dat besef en het optrekken als een TEAM dat zich een doel stelt, is het voornaamste in de voetballerij. Daar kun je namelijk iedere tegenstander mee aftroeven. Als TEAM opereren, eendrachtig met een doel. Want anderhalve maand is zo voorbij en in die anderhalve maand kan een ‘tussenseizoen’ maar zo een topseizoen worden. Daar moet je in geloven, dat moet je met elkaar afspreken, daar moeten teamleden elkaar op aanspreken! Geloof ook in de eigen voetbaltechnische en -tactische kwaliteiten. Geen overschatting maar de juiste inschatting wat we individueel en met elkaar in huis hebben, wat we kunnen!
De kracht van een TEAM met een missie is geen wijsheid uit boekjes, het is de bewezen realiteit. En natuurlijk geldt het niet alleen voor ons eerste elftal dat we samen nog veel kunnen bereiken dit seizoen. Het geldt evenzeer voor ons 2e elftal dat voor het kampioenschap strijdt maar ook voor de seniorenelftallen die een andere strijd voeren. En uiteraard geldt het voor alle jeugd- en meidenelftallen. Kijk naar de stand op de ranglijst, kijk elkaar aan en ga er nog anderhalve maand keihard voor.
En natuurlijk geldt het voor iedereen die onze vereniging de komende wedstrijden steunt langs de lijn. Supporters zijn zo belangrijk! Zeker in deze fase. Trouwe en positief-kritische supporters die achter het team staan en weten dat er dit seizoen nog veel te winnen valt en dat ook zij daar een belangrijke bijdrage aan kunnen leveren.
Een hele schare oranje-zwart getinte supporters van het type Andries van Soeren.
Harry Hamstra sr
