Ik mis hem nu al
Bij sommige spelers binnen het eerste van onze vereniging heb je wat meer gevoel dan bij andere. Zo bekroop mij deze week een leegte toen ik via een persbericht vernam dat Ivo te Veldhuis ons na dit seizoen gaat verlaten. Wellicht begrijpelijk van beide kanten, maar daar wil ik niet op ingaan. Zonder andere spelers tekort te doen, wil ik wel even stilstaan bij het aanstaande vertrek van Ivo. Het gaat om het gevoel, het gevoel van leegte in dit geval, een vroegtijdig gemis.
Strijd
Jarenlang streed Ivo, momenteel trouwens nog, in het oranje zwart voor zijn team om de winstpunten. Misschien niet altijd even oogstrelend, maar verzaken doet en deed hij nooit. Hij zal niet vaak voorkomen in het lijstje met meest begaafde spelers, maar op enkele vlakken slaagt hij altijd met vlag en wimpel. Strijd, inzet en doorzettingsvermogen, kenmerken die je bij andere spelers wel eens meer zou willen zien. Niet bij Ivo, want hij staat altijd zijn mannetje, veelal al basisspeler maar dit seizoen ook regelmatig als invaller. De aanvoerdersband, zoals hij hem in het vorige seizoen droeg, stond hem goed: een voorbeeld voor anderen.
Inburgering
Ik weet niet wanneer hij de Ebbenhorst betrad en waar hij vandaan kwam, maar al snel was hij één van ons. Zijn aanpassing aan de club ging zelfs over in complete inburgering. Een voorbeeld daarvan is dat hij een ‘Bouw-vrouw’ aan de haak wist te slaan. Als je het dan toch over een Spartaanse familie hebt…..
Spelers zijn meer en meer voorbijgangers, zelfs binnen het amateurvoetbal. Ivo bleef hangen en zelfs als hij naar het tweede plan dreigde te geraken, kwam hij steeds weer sterk en keihard terug. In het rijtje met Spartanen binnen het eerste, reken je hem al snel tot de Nijkerkers. Ik verwacht hem dan ook zeker terug op De Ebbenhorst tijdens feesten, partijen en het OJK.
Toegankelijk
Nog zo’n eigenschap die een kenmerk is voor Ivo binnen de vereniging. Hij staat eigenlijk altijd klaar om even een praatje te maken, vragen te beluisteren en ook nog zinnige antwoorden te geven. Soms meteen na de wedstrijd, andere keren met een biertje in de kantine of telefonisch. Nu zijn spelers sowieso vaak bereid om even stil te staan bij hun verrichtingen of verwachtingen, zeker als het voor de krant is. Maar toch is het bij Ivo net weer even anders. Soms serieus, altijd kritisch op prestaties, maar toch ook vaak met een vrolijke noot. Dat lachende gezicht van hem kent toch iedereen?
Voorschot
Meestal wordt er alleen positief over je gesproken of geschreven als je overlijdt of als je een jubileum viert. Maar ik vond dat het dit keer anders moet: dat verdient Ivo !!!
Ik weet nu al zeker dat de mensen in Achterberg bij VVA’71 heel veel plezier gaan beleven aan Ivo, als speler en als persoon. Maar tot die tijd zal hij zeker tot het uiterste gaatje blijven gaan voor Sparta Nijkerk en misschien nog wel verder. En als ‘we’ de handhaving in de Topklasse hebben bereikt, moet hij als eerste op de schouders. Dus bij deze alvast een oproep aan iedereen: ‘Kom in ieder geval de laatste thuiswedstrijd van het seizoen naar De Ebbenhorst’. Dan kunnen we allemaal Ivo het afscheid geven dat hij verdient.
Maar dan nog rest het gevoel van leegte……………..
Rob
Nachtegaalsteeg 1
3862 WJ Nijkerk