Vijf dagen later dan gepland ga ik jullie weer bestoken met de dingen die mij zoal bezighouden binnen het voetbal. De vertraging komt niet door mijn vakantie, maar gewoon omdat ik wachtte op een nieuwtje. Soms heb je dat nodig om je verhaal aan op te hangen, maar ik ga het nu dus maar zonder ‘het nieuwtje’ proberen.
Te laat is sowieso een begrip dat je vaker tegenkomt binnen het voetbal.
Een speler die te laat komt op een training, of erger nog, voor een wedstrijd. Best vervelend en vaak niet zonder gevolgen. Of binnen een wedstrijd; een tackle die te laat wordt ingezet of een (andere) verdedigende actie die te laat is. Vaak weer met vervelende gevolgen.
Maar te laat kan ook zonder gevolgen blijven, hoewel het soms zeker niet minder vervelend is. Vooral voor degenen die ergens op wachten, is het irritant als niet iedereen zich houdt aan de afspraken. Het zorgt voor een onbestemd gevoel, want afspraken zijn er om na te komen.
Zelfs binnen een organisatie waar vrijwilligers goud waard zijn en heel veel werk verrichten, zoals een voetbalvereniging, is afspraken maken en nakomen belangrijk (of is het juist daar belangrijk?). Als iedereen zich aan de afspraken houdt, zorgt dat voor duidelijkheid. Duidelijke afspraken maken, naleven en meer vastleggen, dat zijn zaken welke we de afgelopen maanden veelvuldig tegenkwamen.
Dit kwam aan het licht binnen het traject dat we als vereniging doorlopen om als opleiding een ‘regionale status’ te verkrijgen. Veel zaken zijn best goed geregeld binnen de v.v. Sparta Nijkerk, maar het kan beter. Er kwamen genoeg verbeterpunten aan het licht, waar het vooral aankomt op vastleggen van zaken die je doet, waarom je het doet, hoe je het doet en hoe je controleert of het wordt gedaan. Zonder meteen een administratieve vereniging te worden, zijn er best een aantal zaken die we beter kunnen vastleggen, hebben we gemerkt.
Het meest positieve wat we tot nu toe hebben geleerd, is dat we beter één grote rode lijn door onze jeugdopleiding kunnen trekken. Dus wordt er nu volop gesproken met afgevaardigden van het bestuur, de opleidingscommissie en de Technische Commissie over één opleidingsplan voor de gehele vereniging; dus opleiden vanaf de mini’s tot en met de hoogste seniorenselecties. En zonder daarbij de voetballers en voetbalsters uit het oog te verliezen die voetballen omdat het gewoon een mooi spelletje is, die deel uitmaken van de vereniging waar je vrienden en vriendinnen maakt en waar iedereen op zijn/haar niveau kan sporten.
Veel wensen, soms ook eisen, maar vooral een uitdagende klus. Op de werkvloer hoop ik vooral dat iedereen er vruchten van gaat plukken, dus meer duidelijkheid en eenduidigheid. En omdat we prestaties toch hoog in het vaandel hebben staan, willen we de totale jeugdopleiding verder verbeteren. Ideeën genoeg voor de uitvoering, zoals bijvoorbeeld het op een hoger niveau brengen van de basisvaardigheden van alle jonge jeugdspelers. Daarnaast trainers opleiden, zodat zij oefenstof beter kunnen overbrengen. Uiteindelijk heeft iedereen meer plezier als er vooruitgang merkbaar is.
Toekomstmuziek misschien, maar op tijd starten kan nooit kwaad. De eerste stappen zijn naar mijn inschatting de afgelopen jaren gezet mede door de inbreng van Ferry Hendrikse. Hij vertrekt, maar het werk gaat gewoon door. En op termijn dromen we toch allemaal van hetzelfde: ‘Een bloeiende vereniging met veel personen die wekelijks plezier hebben op en rond de voetbalvelden en zich daarvoor inzetten.’
Persoonlijk houd ik ook veel van het kwalitatieve streven: ‘Een hoofdmacht op een hoog niveau spelend met zoveel mogelijk zelf opgeleide spelers.’
Ik wil daar graag mijn bijdrage aan leveren, al is mijn inbreng maar een heel klein onderdeel. Ik beloof in ieder geval nu vast dat ik mijn volgende column op tijd aanlever. Dat is makkelijk te beloven, de toekomstige taken worden een grotere uitdaging. Maar zoals ik in eerdere columns reeds heb gesteld: ‘als je vertrouwen hebt in de mensen met wie je werkt, moet je elke uitdaging aan durven gaan.”
Rob Schoon
