Ooit, heel lang geleden, sloten zij zich aan bij de lokale voetbalclub. Toen nog niveau ‘speeltuinvereniging’, slechts 3 veldjes waar het niemand ene moer interesseerde hoe die er bij lagen. Op zaterdag trokken daar mannen (sorry, toen nog enkel mannen…) van allerlei pluimage shirts over hun ranke lijven, er werd gevoetbald onder een paar karakteristieke, witte berken, er werd bier gedronken en er werd kort na het weekend gras gemaaid en schoon gemaakt. En daarmee was het klaar.
Maar je zult vandaag de dag bijvoorbeeld nog stééds Fred Lovink heten en je moet concluderen dat jouw club inmiddels een heus voetbalbedrijf is geworden. Een club die iedere zaterdag (maar zeker ook vóór een belangrijke bekerwedstrijd) van je vraagt of je strak toe wilt zien op de veiligheid rond het sportpark. Waar je een groep stoere kerels aan dient te sturen om dat dan ook allemaal in goede banen te leiden. Waar je stoere pubers vriendelijk moet vragen zich een beetje te gedragen en waar je uiteindelijk gewoon een grote bek kunt krijgen.
Of je zult maar Henk Bouw heten, als sluwe spits ooit dé held van De Ebbenhorst maar na een druk bezochte bekerwedstrijd tegen ADO Den Haag vind je jezelf op een woensdagochtend terug op een rommelig sportpark, sta je voor jóúw club met een harde bezem en Sorbo borstel bekers, kartonnetjes en oranje vlaggetjes bij elkaar te vegen en zorg je er voor dat de accommodatie er na een paar uur weer kraakhelder uit ziet.
Of je heet Gert Veenhof, ooit was je kantinebaas bij een middelgrote club aan de andere kant van de sloot maar nu sta je vóórdat de haan drie keer heeft gekraaid op om tegen een kleine vergoeding bij je nieuwe vereniging te zorgen dat de broodjes besteld worden, het bier wordt aangevuld, de kroketten klaar liggen om in het vet gedompeld te worden, je barpersoneel in te roosteren, de volumeknop op tijd op 10 te draaien als de laatste hit van Stef Ekkel doorklinkt en vrolijk lachend heb je de verantwoordelijkheid dat ruim 2.000 mensen op tijd aan hun natje en hun droogje komen.
Het kan ook zijn dat je als Wim van Bokhorst ter wereld bent gekomen en dat je gevraagd is om, in plaats van een mooie wandeling met je vrouw te maken, voor die drukke bekerontmoeting te zorgen dat die duizenden geïnteresseerden op tijd aan hun kaartje komen, dat er bij de kassa op de juiste wijze gecontroleerd wordt, dat de coronacheck wordt uitgevoerd en dat de opbrengst nog dezelfde avond veilig wordt afgestort.
Of ja, je gaat als Hugo van der Horn door het leven en je moet, naast een drukke baan, samen met Rijk Veer 160 sponsors tevreden stellen met een toegangsbewijs terwijl er maar plek is voor 80, je moet zorgen dat die allemaal op de juiste wijze van hun hapje en sapje kunnen genieten, je moet zorgen dat er voldoende toezicht is bij de toegangspoort en je loopt uiteindelijk zelf nog met krukken en dranghekken te zeulen om het toch goed voor elkaar te hebben
Het kan ook zijn dat je Wim van Hussel heet, accommodatiebeheerder bent en, ondanks wat lichamelijk ongemak, dagenlang rond hebt gesjouwd op het park en hebt gezorgd dat alles dáár stond waar het moest staan en dat het licht tóch ging branden.
Of je bent bestuurslid en je krijgt er, naast je reguliere werkzaamheden, door zo’n evenement nog even een dagtaak bij. Je overlegt met contactpersonen van ADO Den Haag, vergadert een aantal keren met alle geledingen binnen de club, maakt draaiboeken en past die daar waar nodig aan en zorgt dat het bestuur van de bezoekende club het die avond goed naar z’n zin heeft en niets tekort komt
Denk ook eens aan Jan van de Hoff, die naast het verzorgen van een vuurwerkshow waar ze in Disneyland jaloers op zouden zijn, hoogstpersoonlijk sfeer-verhogende vlaggetjes op alle tribuneplekken heeft neergelegd.
Of neem Nico Mostert die op zo’n avond z’n medewerkers op het juiste moment op de juiste plaats moet krijgen, zorgen dat de voorraad is aangevuld, dat de glazen gespoeld worden, dat de muziek is geselecteerd en dat je op het juiste moment afsluit.
Of…..ach, ik zou alle 300 á 400 vrijwilligers bij name kunnen en willen noemen maar ik weet ook dat de meesten daar helemaal niet op zitten te wachten. Die doen dat gewoon voor hun club en mogen, als blijk van waardering namens de vereniging, 1 x per jaar gezellig op kosten van Sparta Nijkerk barbecueën. Er zijn momenten dat ik me serieus zorgen maak om de voortgang van het verenigingsleven maar op een avond als dinsdag 26 oktober, toen Sparta Nijkerk door toedoen van al die vrijwilligers opnieuw geschiedenis schreef (want daar hoef je namelijk niet altijd een wedstrijd voor te winnen) en Nijkerk een onvergetelijke avond bezorgden, kan ik alleen maar trots zijn. Ontzettend trots.
Is het wellicht een idee om voor die mensen een soort standbeeld op te richten? Is een mooie, statige, symbolische witte berk dan wellicht iets?
Nico Fiegen
